Repository logo

Browsing by Author "Wagner, Jakub"

  • Thumbnail Image
    Item
    High-energy factorization, TMD, off-shell amplitudes and nuclear effects
    (Institute of Nuclear Physics Polish Academy of Sciences, 2022) Blanco, Etienne; Kutak, Krzysztof; Kotko, Piotr; Gluza, Janusz; Rybczyński, Maciej; Wagner, Jakub
    W niniejszej rozprawie badamy faktoryzację procesów hadronowych w wysokoener-getycznych zderzeniach hadronów, ze szczególnym uwzględnieniem pędu poprzecznego. Praca jest podzielona na trzy etapy : badanie nTMDs, przedstawienie metody otrzymywania amplitud poza powłaką masy amplitud niezmienniczych ze względu na cechowanie oraz badanie ewolucji dżetów w QGP, zgodnie z równaniami BDIM. W pierwszej części otrzymano rozkłady nTMD metodą PB. Był to pierwszy zestaw rozkładów partonowych (Pb) TMD uzyskany tą metodą. Ten rozkład partonów został użyty z generatorem MC KaTie w celu opisu danych CMS na produkcję bozonów Z Drell-Yann (gdzie zachodzi faktoryzacja k_T). Działało to zaskakująco dobrze, biorąc pod uwagę, że elementy macierzowe poza powłoką masy były obliczane tylko na poziomie drzewiastym. Była to również okazja do oszacowania efektów jądrowych i różnych wzorów faktoryzacji (faktoryzacja wysokoenergetyczna, hybrydowa, kolinearna). Technika obliczeń elementów macierzowych poza powłaką masy jest tematem kolejnego rozdziału. Metoda partonów pomocniczych opiera się na wprowadzeniu rozważanego procesu poza powłoką masy w większym procesie na powłoce masy, aby zagwarantować niezmienność cechowania i skorzystać z szerokiwj wiedzy o amplitudach na powłoce masy. Pierwotnie ta metoda została opracowana do obliczeń na poziomie drzewiastym. W przedstawionej pracy jeden z pierwszych kroków w celu uogólnienia metody partonów pomocniczych na poziomie pętli został wykonany przez obliczenie amplitudy jedno pętlowej dla jednego gluonu poza powłoką masy i dowolnej liczby gluonów o dodatniej skrętności. Analizowano również możliwość zastosowania tej metody do otrzymania innych amplitud jednopętlowych. Ostatni temat dotyczy ewolucji funkcji fragmentacji dżetu (opisujących rozkład energii i pędu poprzecznego jego składowej) w gęstym ośrodku, z wykorzystaniem równania BDIM. Równania te opisują utratę energii dżetu przez oddziaływanie dżetu z plazmą oraz rozszczepienie wywołane przez ośrodek, biorąc pod uwagę tylko gluony oraz zakładając że plazma jest statyczna. W pierwszym kroku opracowaliśmy kilka metod rozwiązywania równania BDIM, zanim rozważyliśmy pęd poprzeczny w funkacjach rozszczepień. Na etapie końcowym uogólniliśmy równanie BDIM, aby uwzględnić wkład kwarków do ewolucji. Niniejsza praca opiera się na następujących publikacjach : E. Blanco, A. van Hameren, H. Jung, A. Kusina, and K. Kutak, “Z boson production in proton-lead collisions at the LHC accounting for transverse momenta of initial partons,” Phys. Rev. D, vol. 100, no. 5, p. 054 023, 2019. doi: 10.1103/PhysRevD.100.054023. arXiv: 1905.07331 [hep-ph] E. Blanco, A. van Hameren, P. Kotko, and K. Kutak, “All-plus helicity off-shell gauge invariant multigluon amplitudes at one loop,” JHEP, vol. 12, p. 158, 2020. doi: 10.1007/JHEP12(2020)158. arXiv: 2008.07916 [hep-ph] E. Blanco, K. Kutak, W. Placzek, M. Rohrmoser, and R. Straka, “Medium induced QCD cascades: broadening and rescattering during branching,” JHEP, vol. 04, p. 014, 2021. doi: 10.1007/JHEP04(2021)014. arXiv: 2009.03876 [hep-ph] E. Blanco, K. Kutak, W. Placzek, M. Rohrmoser, and K. Tywoniuk, “System of evolution equations for quark and gluon jet quenching with broadening,” Eur. Phys. J. C, vol. 82, no. 4, p. 355, 2022. doi: 10.1140/epjc/s10052-022-10311-2. arXiv:2109.05918 [hep-ph]. Bardziej ogólne tematy w tej pracy oparte są na następujących podręcznikach : F. Halzen and A. D. Martin, Quarks and Leptons: An Introductory Course in Modern Particle Physics. 1984, isbn: 978-0-471-88741-6 Y. V. Kovchegov and E. Levin, Quantum chromodynamics at high energy. Cambridge University Press, Aug. 2012, vol. 33, isbn: 978-0-521-11257-4. doi: 10 . 1017/CBO9781139022187 H. Nastase, Classical Field Theory. Cambridge University Press, Mar. 2019, isbn: 978-1-108-47701-7 M. D. Schwartz, Quantum Field Theory and the Standard Model. Cambridge University Press, Mar. 2014, isbn: 978-1-107-03473-0 Ponadto bardzo przydatne okazały się następujące tezy : M. Bury, “Phenomenology of transverse-momentum dependent factorizations in hadronic collisions,” Ph.D. dissertation, IFJ-PAN, 2020 F. Van der Veken, “Wilson lines : applications in QCD,” Ph.D. dissertation, Antwerp U., 2014 A. Lelek, “Determination of TMD parton densities from HERA data and appli- cation to pp processes,” Ph.D. dissertation, Hamburg U., Hamburg, 2018. doi: 10.3204/PUBDB-2018-02949 V. Vila Perez, “Jet quenching and heavy ion collisions,” Ph.D. dissertation, Santiago de Compostela U., 2020 M. De Angelis, “QCD Evolution At Amplitude Level,” Ph.D. dissertation, The University of Manchester, 2021.
  • Thumbnail Image
    Item
    Selected production mechanism of quarkonia with even charge parity
    (Institute of Nuclear Physics Polish Academy of Sciences, 2021) Babiarz, Izabela; Schafer, Wolfgang; Łuszczak, Marta; Giacosa, Francesco; Wagner, Jakub
    Celem niniejszej rozprawy jest analiza wybranych mechanizmów produkcji kwarkonii o dodatniej parzystości ładunkowej. W szczególności rozważaniom zostały poddane bezspinowe stany związane kwarku powabnego i antykwarku antypowabnego takie jak ηc(1S), ηc(2S) χc0(1P), a także bezspinowy stan związany kwarku dolnego i antykwarku antydolnego χb0. Amplituda procesów została sformułowana w podejściu k⊥-faktoryzacji z wykorzystaniem nowo opracowanego modelu za pomocą funkcji falowych stanów związanych na stożku świetlnym. Mianowicie, funkcje falowe na stożku świetlnym posłużyły do skonstruowania odpowiednich form faktorowi przejścia γ∗γ∗ → ηc, γ∗γ∗ → χQ, a następnie zaadoptowane do procesów z udziałem protonów. Ponadto dyskusji został poddany proces produkcji pary kwarkonii powabnych χc0χc0, χc1χc1, χc2χc2 z dodatkowa¸ emisja¸ gluonu w trzech różnych konfiguracjach. Jednym z rozważanych aspektów jest również proces ekskluzywnej produkcji ηc(1S) oraz χc0(1P) w zderzeniach proton-proton przy pomocy modelu zaproponowanego przez grupę z Durham z zastosowaniem nowo opracowanej amplitudy przejścia.