Repository logo

Browsing by Author "Szumlak, Tomasz"

  • Thumbnail Image
    Item
    Badanie mezonów powabnych w rozpadach B w eksperymencie Belle
    (Institute of Nuclear Physics Polish Academy of Sciences, 2017) Werbycka, Olga; Bożek, Andrzej; Wiechczyński, Jarosław; Kisielewska, Danuta; Ciborowski, Jacek; Szumlak, Tomasz
    Niniejsza praca dotyczy badania klasy podwójnie powabnych rozpadów z dziwnością B -> D^(*)D^(*)_s(J). Pomiary przeprowadzono w oparciu o rozkłady masy brakującej w inkluzywnych przejściach B ->D^(*)X, a zatem w sposób wolny od założeń o rozpadach rezonansów D^(*)_s(J). Badania zostały wykonane na próbce danych równej 772x10^6 par mezonów BB-bar zarejestrowanych w detektorze Belle pracującym na akceleratorze KEKB, który jest zderzaczem e^+e^- o asymetrycznych energiach wiązek i całkowitej energii w układzie środka masy równej masie rezonansu Y(4S). Zostały wyznaczone następujące częstości rozgałęzień dla rozpadów B do stanów D^(*)D_s^(*): ẞ(B^+ -> D^0D_s^+) = (0,82 ± 0,02 ± 0,07 ± 0,04)%, ẞ(B^+ -> D^0D_s^*+) = (0,66 ± 0,03 ± 0,06 ± 0,04)%, ẞ(B^+ -> D^*0D_s^+) = (0,70 ± 0,12 ± 0,07 ± 0,05)%, ẞ(B^+ -> D^*0D_s^*+) = (2,46 ± 0,09 ± 0,25 ± 0,18)%, ẞ(B^0+ -> D^-D_s^+) = (0,73 ± 0,04 ± 0,07 ± 0,03)%, ẞ(B^0 -> D^-D_s^*+) = (0,84 ± 0,03 ± 0,08 ± 0,04)%, ẞ(B^0 -> D^*-D_s^+) = (0,70 ± 0,05 ± 0,07 ± 0,02)%, ẞ(B^0 -> D^*-D_s^*+) = (1,56 ± 0,03 ± 0,15 ± 0,05)%, oraz dla rozpadów B do stanu wzbudzonego Ds1(2460): B(B+ -> D¯0Ds1(2460)+) = (0,17 ± 0,05 ± 0,015 ± 0,08)%, B(B+ -> D¯*0Ds1(2460)+) = (0,93 ± 0,17 ± 0,09 ± 0,07)%, B(B0 -> D-Ds1(2460)+) = (0,29 ± 0,06 ± 0,03 ± 0,01)%, B(B0 -> D*-Ds1(2460)+) = (0,74 ± 0,08 ± 0,07 ± 0,02)%. Przytoczone niepewności pomiarów oznaczają kolejno błędy: statystyczny, systematyczny oraz związany z niepewnością stosunków rozgałęzień dla rozpadów rezonansów pośrednich występujących w badanych procesach. Uzyskane dokładności wyznaczenia częstości rozpadów są porównywalne lub dokładniejsze niż publikowane średnie światowe.
  • Thumbnail Image
    Item
    Hadronic final states in diffractive pp scattering at √s=13 TeV using the ATLAS detector
    (Institute of Nuclear Physics Polish Academy of Science, 2019) Czekierda, Sabina; Chwastowski, Janusz; Staszewski, Rafał; Ciborowski, Jacek; Szumlak, Tomasz
    Niniejsza praca doktorska jest poświęcona badaniom rozkładów cząstek naładowanych produkowanych w oddziaływaniach dyfrakcyjnych proton-proton zachodzących na akceleratorze LHC. Jedną z sygnatur takich oddziaływań jest nietknięty, lecz spowolniony proton poruszający się w przód pod bardzo małym kątem względem osi wiązki, tzw. proton rozproszony dyfrakcyjnie W danych użytych w tej pracy protony dyfrakcyjne były rejestrowane przez specjalnie do tego celu skonstruowane detektory AFP, stanowiące jeden z poddetektorów eksperymentu ATLAS. Zostały one zainstalowane w tunelu LHC w 2016 roku. Analiza przeprowadzona w niniejszej pracy jest oparta na danych o scałkowanej świetlności wynoszącej około 51 nb-1, pochodzących z oddziaływań proton--proton zachodzących przy energii w układzie środka masy równej 13 TeV. Zostały one zebrane podczas jednego z tzw. runów w 2017 roku. Warto podkreślić, że jest to pierwsza analiza fizyczna wykorzystująca dane zebrane przez detektory AFP. W tej rozprawie zmierzono rozkłady cząstek naładowanych produkowanych w centralnej części detektora ATLAS. Rozkłady te przedstawiają krotności produkowanych cząstek, ich pędy poprzeczne oraz zmienną pseudorapidity, mówiącą o rozkładzie kątowym cząstek. Domyślny obszar, w którym mierzone są rozkłady cząstek, odpowiada względnej stracie energii protonu dyfrakcyjnego wynoszącej 3,5 - 8%. Dodatkowo zakres ten został podzielony na trzy podobszary równej szerokości, w których również zostały zmierzone wspomniane wcześniej rozkłady cząstek. W analizie akceptowano przypadki, w których wymagano, aby pęd poprzeczny cząstki był większy od 500 MeV i by wartość bezwzględna pseudorapidity była mniejsza niż 2,5. Zmierzone rozkłady zostały poprawione ze względu na obecność tła. Zastosowano również poprawki związane z efektywnością rekonstrukcji wierzchołków i śladów oraz akceptancją detektorów. Przewidywania dwóch modeli oddziaływań: PYTHIA 8.2 i EPOS zostały porównane do danych.
  • Thumbnail Image
    Item
    Search for extended scenarios of electroweak symmetry breaking with the ATLAS experiment at LHC
    (Institute of Nuclear Physics Polish Academy of Sciences, 2019) Bahmani, Marzieh; Brückman de Renstrom, Paweł; Siódmok, Andrzej; Shekhovtsova, Olga; Szumlak, Tomasz
    W ramach poszukiwań rozszerzonych scenariuszy łamania symetrii elektrosłabej, niniejsza praca doktorska przedstawia rozwój narzędzi fenomenologicznych oraz technik analizy danych doświadczalnych użytych w poszukiwaniu elektrycznie naładowanego bozonu Higgsa w eksperymencie ATLAS. Rozprawa podzielona jest na dwie części. Część pierwsza skupia się˛ na rozwoju narzędzi programistycznych służących do generowania precyzyjnych przewidywań dla procesów zawierających leptony τ w stanie końcowym, włączając sygnał, tło oraz ich interferencje˛ w Modelu Standar- dowym (MS) oraz modelach rozszerzających sektor łamania symetrii elektrosłabej. Przedstawione badania dotyczą˛ rozwoju programu TauSpinner. Jest to narzędzie pozwalające na modyfikowanie modelu fizycznego wygenerowanych próbek Monte Carlo w zakresie dynamiki procesu produkcji, bez konieczności ponownego ich generowania. Proces produkcji i rozpadu leptonu τ jest modyfikowany zgodnie ze zmienionym modelem fizycznym przy użyciu wag. W pracy przedstawiono nową wersję programu TauSpinner pozwalającą na wprowadzanie niestandardowych stanów i sprzężeń oraz badanie ich wpływu na procesy fuzji bozonów wektorowych. Badano również korelacje spinowe pary leptonów τ w procesach zawierających dodatkowo dwa twarde strumienie cząstek w stanie końcowym. Druga część rozprawy opisuje poszukiwania elektrycznie naładowanego bozonu Higgsa rozpadającego się na lepton τ oraz jego neutrino w eksperymencie ATLAS na Wielkim Zderzaczu Hadronów (ang.: LHC). Obserwacja eksperymentalna naładowanych bozonów Higgsa, H+, przewidywanych w wielu modelach rozszerzających sektor Higgsa, byłaby jednoznacznym dowodem fizyki wykraczającej poza MS. Ta część rozprawy poświęcona jest poszukiwaniu H+ w sygnaturach τ+jets i τ+lepton przy użyciu danych eksperymentu ATLAS kolejno z lat 2015-2016 oraz pełnego Run-II (2015-2018). W tej części praca skupia się na technikach analizy wielu zmiennych używanych do finalnej identyfikacji sygnału oraz na opartej na danych metodzie oszacowania tła pochodzącego od strumieni cząstek błędnie identyfikowanych jako hadronowo rozpadające się˛ leptony τ.