Publikacje (Publications)
Permanent URI for this community
Browse
Browsing by Author "Arianna, Ligorini"
Results Per Page
Sort Options
Item Particle acceleration and heating in mildly-relativistic magnetized shocks(Institute of Nuclear Physics Polish Academy of Sciences, 2020) Arianna, Ligorini; Niemiec, Jacek; Nalewajko, Krzysztof; Bednarek, WłodzimierzDżety aktywnych jąder galaktyk i błyski gamma emitują silne promieniowanie elektromagnetyczne wysokich energii i są głównymi kandydatami na źródła promieni kosmicznych najwyższych energii. Często przyjmuje się, że przyspieszenie cząstek w dżetach zachodzi w relatywistycznych falach uderzeniowych. Szoki te sa˛ zwykle zmagnetyzowane i quasi-prostopadłe (ponadświetlne). Ich fizyka jest dość dobrze z badana w reżimie ultrarelatywistycznym, natomiast fale średnio relatywistyczne są mało poznane. Celem niniejszej rozprawy jest badanie średnio relatywistycznych szoków w zmagnetyzowanej plazmie elektronowo-protonowej za pomocą symulacji kinetycznych typu cząstka w komórce. Zastosowane symulacje wielkiej skali odznaczają się bardzo wysoką rozdzielczością i wykonane zostały dla warunków typowych dla wewnętrznych szoków w rdzeniach blazarów. Uwzględniają one efekty w skali jonowej, które prowadzą do pofałdowania powierzchni szoku, i wykonywane są w dwóch wymiarach dla dwóch różnych konfiguracji średniego prostopadłego pola magnetycznego, które znajduje się w płaszczyźnie symulacji lub tworzy z nią kąt 90°. W moich badaniach skupiłam się na procesach grzania i przyspieszania cząstek, które skutkują przekazem energii od protonów do elektronów w fali uderzeniowej. Moje wyniki pokazują, że synchrotronowa niestabilność maserowa zachodzi w średnio relatywistycznych szokach zgodnie z przewidywaniami teoretycznymi i generuje emisję spójnych fal elektromagnetycznych rozchodzących się przed szokiem. Pofałdowania powierzchni fali są wzbudzane dla obu konfiguracji średniegopola, wzmacniając te fale. Ich oddziaływanie z plazmą z przodu fali generuje fale elektrostatyczne, które przyspieszają elektrony w procesie WFA. Proces ten nie jest jednak wydajny, a transfer energii odbywa się głównie w szoku i w obszarze za szokiem, gdzie procesy grzania elektronów odbiegają od adiabatycznej kompresji w szoku. Po raz pierwszy pokazuję, że pofałdowanie szoku ma kluczowe znaczenie dla nieadiabatycznych procesów przyspieszania elektronów. Przekaz energii proton-elektron zachodzi znacznie poniżej warunku ekwipartycji, niezależnie od konfiguracji średniego pola magnetycznego. Widma energii elektronów z tyłu szoku są bliskie rozkładom termicznym, choć występują również składowe ponadtermiczne w ograniczonym zakresie energii. Moje wyniki pokazują, że proces WFA w średnio relatywistycznych zmagnetyzowanych szokach dżetów aktywnych galaktych nie może być źródłem wysokoenergetycznych promieni kosmicznych. Ograniczony poziom sprzężenia elektron-proton stoi w sprzeczności z leptonowymi modelami emisji blazarów w ramach scenariusza średnio relatywistycznych szoków wewnętrznych, chyba że obecność składowej pozytronowej może znacznie wspomóc transfer energii protonów do elektronów